Ιερείς και δάσκαλοι στο Διάσελλο των Τρικάλων

Abstract

Η εξεύρεση στοιχείων για τους εφημέριους του Διασέλλου, που να καλύπτουν μεγάλη χρονική περίοδο του οικισμού, είναι δυσχερές έργο, διότι η προσφυγή σε πηγές δεν απέφερε κανένα στοιχείο και οι μαρτυρίες για τις παλιότερες περιόδους είναι ανύπαρκτες. Η έλλειψη αυτή είναι απολύτως δικαιολογημένη καθώς κατεστράφησαν δύο από τους τρεις ναούς ή εξωκκλήσια του οικισμού: του Προφήτη Ηλία, που συνέβη πριν την επανεγκατάσταση των κατοίκων, κατά το δεύτερο τέταρτο του Ι9ου αιώνα, και του Αγίου Αθανασίου, που συνέβη στα 1882 - 1883, για να χτίσουν οι Τούρκοι δικό τους φυλάκιο στην μεθοριακή γραμμή της Συνθήκης του Βερολίνου. Να προσθέσουμε, ακόμα, το αναλφάβητο των κατοίκων και την απομόνωσή τους από τις άλλες περιοχές της Θεσσαλίας, εξαιτίας της θέσης του οικισμού σε ένα δυσπρόσιτο σημείο των ανατολικών Χασίων... Όπως και σε άλλα χωριά, έτσι και στο Διάσελλο, οι ιερείς θα ικανοποίησαν, αρχι κώς, τις στοιχειώδεις μαθησιακές ανάγκες των παιδιών, αγοριών κυρίως, όπως το ήθελε η πατριαρχική οικογένεια, με κύριο στόχο την ανάγνωση, τη γραφή και την αρίθμηση. Έτσι, στον άρτηκα (νάρθηκα) της Παναγίας ή στο εσωτερικό του ναού, γινόταν η διδασκαλία από τον ιερέα, με την βοήθεια της Οκτωήχου ή του Ψαλτηρίου. Για την περίοδο μέχρι το 1897 δεν έχουμε ονόματα δασκάλων στο Διάσελο. Επώνυμα δασκάλων αναφέρονται μετά την καταστροφή του 1897-98, όταν επέστρεψαν, δειλά - δειλά, οι κάτοικοι στο χωριό τους από τους τόπους όπου είχαν καταφύγει ως πρόσφυγες, για να σωθούν.