Νίσυρος και Πάτμος (17ος-19ος αι.) : πνευματική επικοινωνία και οικονομικές σχέσεις

Abstract

Πρώτα πρώτα, τί είδους σχέση ή σύνδεσμος ύπάρχει άνάμεσα στά δυό νησιά, τήν Πάτμο καί τή Νίσυρο, κατά τά νεώτερα χρόνια;… … Οί μαρτυρίες αύτές μέ όδηγούν σέ τρεις αναμφισβήτητες διαπιστώσεις: α) "Οτι ή παρουσία Νισυρίων στή Μονή τής Πάτμου από τό δεύτερο μισό τού 16ου αί. συνδέει «πνευματικά» τά δύο νησιά, β) "Οτι ή ύπαρξη κτηματικής περιουσίας τής Μονής στή Νίσυρο επίσης, άπό τό 17ον αί. Το άργότερο, άποτελεΐ, άπό τήν άλλη μεριά, έναν οικονομικό δεσμό, γ) 'Ότι ή έκμετάλλευση των κτημάτων στή Νίσυρο γίνεται άπό τούς Ίδιους τούς μοναχούς τής Πάτμου. Τά τρία αύτά χαρακτηριστικά των σχέσεων Πάτμου-Νισύρου, όχι μόνο άλληλοεξαρτώνται, άλλά καί έρμηνεύουν ώς ένα σημείο τήν οικονομική σύνδεση των δύο νησιών, άν σκεφθούμε επί πλέον ρτι μέρος τής περιουσίας τού μοναχού περιέρχεται, μετά τόν θάνατό του, στή δικαιοδοσία τής μονής τής μετάνοιας του. Δέν άποκλείεται, έξ άλλου, καί ή προσφορά τής περιουσίας στή Μονή άπό λαϊκούς «άδελφούς», οί όποιοι έπιθυμούσαν τήν έγγραφή στό «Βραβεϊον», γιά νά έχουν τό «αιώνιο μνημόσυνο». Φυσικά καί ή δωρεά κτημάτων πρός τίς Μονές, γενικά, άπό εύσεβεϊς ιδιώτες άποτέλεσε καί άποτελεΐ ώς σήμερα τόν πυρήνα μοναστικής έγγειας ιδιοκτησίας.