Οι οικογενειάρχες των Θεοδώριανων της Άρτας κατά τα έτη 1793 και 1797 συμφώνως με τον κώδικα 59 της Μονής Δουσίκου

Abstract

Στον κώδικα 59 της Μονής του Δουσίκου των Τρικάλων, ο οποίος αποτελεί το «βρέβειόν» της, ο μοναχός Χατζη-Γεράσιμος συγκέντρωσε πολλά έγγραφα της μονής του, κυρίως όσα σχετίζονταν με τα περιουσιακά στοιχεία της. Στις περίπου 2.000 σελίδες του, ο ερευνητής μπορεί να δει το εύρος της δουσικιώτικης περιουσίας και να αντλήσει πληροφορίες χρήσιμες για την τοπική ιστορία, ιδιαιτέρως για τους ορεινούς οικισμούς για τους οποίους οι πηγές είναι σπάνιες ή και ανύπαρκτες*. Στις σελίδες 487 και 488 του εν λόγω κώδικα2, είναι καταχωρισμένες δύο υποσχετικές ομολογίες του συνόλου των οικογενειαρχών του οικισμού Θεοδώριανα της Αρτας των ετών 1793 και 1797.0 λόγος συντάξεώς τους αναφέρεται στο τέλος τους: «να τον εχωμεν εις την πάσαν ανάγκην μας». Πρόκειται για τον άγιο Βησσαρίωνα, τον ιδρυτή της Μονής του Δουσίκου, συγκεκριμένα για την κάρα των λειψάνων του, η οποία θεωρούνταν, από τους πιστούς, προστάτης κατά της πανώλης. Για να έχουν, λοιπόν, την κάρα του αγίου, σε κάθε ανάγκη τους, υπόσχονταν να δίδουν κάθε καλοκαίρι, μετά το αλώνισμα από ένα πινάκι σιτάρι η κάθε οικογένεια του οικισμού.