Η "τύχη" της Γκόλφως

Abstract

Οι «μεταμορφώσεις» της Γκόλφως, επακόλουθο της ευρύτατης διάδοσης του έργου, στάθηκαν σύμμαχοί της: προκαλούσαν, διατηρούσαν ή ανανέωναν το ενδιαφέρον του κοινού, που είχε, βέβαια, καλλιεργηθεί από επαγγελματίες και ερασιτέχνες ηθοποιούς. Η φυσιογνωμία του δέκτη, διαμορφωμένη από την εκάστοτε συγκυρία, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιτυχία. Ο καθοριστικός παράγοντας, ωστόσο, δε θα ήταν άσκοπο, πιστεύω, ν’ αναζητηθεί στο ίδιο το έργο, ένα από τα έργα «που φωτίζουν μεσ’ απ’ τα χρόνια, μ’ όλο τους το ντόπιο αχτιδοβόλημα, τη ρωμέικια ψυχή μας». Το θέμα του είναι μια ιστορία προδομένου έρωτα -ιστορία καθημερινή. Η υπέρβαση, που πραγματοποιείται από την ηρωίδα, οδηγεί στη δικαίωση και, μέσω της ταύτισης, στη λύτρωση του θεατή. Η μορφή του έργου -η γλώσσα, ο στίχος, το ύφος- δεν υπηρέτησε απλώς το περιεχόμενο: χάραξε στην παλάμη της Γκόλφως τη γραμμή της τύχης.