Η διάγνωση της ποινικής υποθέσεως

Abstract

Η διάγνωση της ποινικής υποθέσεως είναι θέμα μεγάλο και σύνθετο. Με τη μελέτη αυτή γίνεται μία προσπάθεια προσεγγίσεώς του, η οποία μπορεί να συμβάλει σε μία εκτενέστερη έρευνά του. — Η διάγνωση της δικαζόμενης περιπτώσεως (είτε είναι ποινική υπόθεση είτε ιδιωτική ή διοικητική ή άλλη διαφορά) αποτελεί το ουσιαστικό προαπαιτούμενο της απονομής της δικαιοσύνης στην περίπτωση αυτή. Βάσει της διαγνώσεως κρίνει και αποφασίζει το Δικαστήριο. — Το διάγραμμα κάθε δικαστικής αποφάσεως ή βουλεύματος και κάθε εισαγγελικής προτάσεως παραλληλίζεται νοερώς με το σχήμα συλλογισμού, στον οποίο θέση μείζονος προτάσεως επέχει ο εφαρμοζόμενος κανόνας δικαίου και θέση ελάσσονος προτάσεως τα πραγματικά περιστατικά της συγκεκριμένης περιπτώσεως, στο δε συμπέρασμα αντιστοιχεί το προτατικό της εισαγγελικής προτάσεως ή το διατακτικό της αποφάσεως ή του βουλεύματος (δικανικός συλλογισμός). Η αναζήτηση του κατάλληλου κανόνα δικαίου και, αν χρειάζεται, η ερμηνεία του αφορούν τη μείζονα πρόταση του δικανικού συλλογισμού. Η διάγνωση της υποθέσεως αφορά την ελάσσονα. Κατά την ανάπτυξη του παρόντος θέματος θα ασχοληθούμε κατά σειρά με τα εξής μερικότερα αντικείμενα: Έννοια, υποκείμενα και συντελεστές διαγνώσεως της ποινικής υποθέσεως. Μέσα και τρόπος της διαγνώσεως. Απαιτούμενος βαθμός της διαγνώσεως ανάλογα με το στάδιο της ποινικής διαδικασίας. Προβλήματα, δυσκολίες, κίνδυνοι της διαγνώσεως. Οδηγίες ορθής διαγνώσεως.